کود دهی درختان به

به سومین میوه ازنظر اهمیت اقتصادی است که در گروه میوه های دانه دار یا سیب سانان قرار دارد اما به صورت یک محصول عمده در جهان کشت نمی شود. آرژانتین در بین کشورهای مختلف دنیا مهمترین تولیدکننده ی به است که سالیانه حدود هزار تن محصول برداشت می کند. این محصول در سایر کشورها به صورت یک میوه ای حاشیه ای در منازل و به ندرت در باغ تجاری کاشته می شود.

 به در اروپا در فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، ترکیه و در آمریکا در ایالت کالیفرنیا به صورت محدودی کشت می شود. کشت به در اصفهان، در ایران که ازنظر اقتصادی در گروه سیب و گلابی قرار دارد، به صورت محدود متداول است.

سابقا آذربایجان، خراسان و کرمان باغ های به فراوانی وجود داشت. بارونق بازار سیب در دو دهه ی اخیر از اهمیت به در سایر نواحی سردسیری کاسته شده است و هنوز هم ادامه دارد.مصرف به به صورت تازه چندان مطلوب نیست و بیشترین کاربرد را در تهیه شربت و مربا دارد. به از این نظر بر سیب و گلابی ارجحیت دارد و در اغلب خانواده ها به صورت یک محصول خانگی تهیه می شو.

میوه به در تیره ی گل سرخیان قرار دارد و بومی مناطق جنوب اروپا و آسیای صغیر است. به ازلحاظ سرما از سیب و گلابی حساس تر است و جوانه های آن برای خاتمه استراحت به سرمای کمتر نیاز دارند. جوانه های بارور به، در نوک شاخه های سال جاری تشکیل می شوند.

تمایز و تشکیل گل قبل از باز شدن گلها انجام می گیرد. گلهای به خودبارور هستند. به را می توان توسط قلمه های خشبی ازدیاد نمود. فرم جامی و یا شلجمی برای تربیت و هدایت درختان مناسب است. برای تولید شاخه های یکساله و بارور به هرس سبک نیاز است. درختان به ریشه های سطحی زیادی تولید می کنند و به میزان رطوبت خاک حساس هستند.

در صورت تمایل می توانید پادکست مربوط به این مقاله رو گوش دهید :

درختان میوه به طورمعمول تا آغاز باروری از میان مواد غذایی اصلی نیتروژن، فسفر و پتاسیم تنها به نیتروژن اضافی نیاز دارند و مقدار فسفر و پتاسیم موجود در خاک برای تامین نیازهای آنها تا زمان باروری کافی است. مگر اینکه خاک ازنظر این دو عنصر، کمبودی داشته باشد. آزمایش خاک مناسب ترین روش برای تعیین میزان کود است. بعد از آزمایش می توان با دقت میزان کود را تعیین کرد و به مصرف گیاه رساند.

با این حال در حالت معمول برای اضافه کردن نیتروژن به خاک فرمول کلی و بسیار تقریبی به وسیله باغداران به کار گرفته می شود. این فرمول برحسب میزان رشد بین60 تا 90 گرم نیتروژن خالص به ازای هر سال سن درخت است که براین اساس به میزان حداکثر 500 تا 1000 گرم به درخت داده شود.

بدین ترتیب یک درخت پاکوتاه به ازای هرسال 60 گرم اما یک درخت قوی و با رشد خوب به ازای هرسال سن خود 90 گرم نیتروژن در سال دریافت خواهد کرد. پس از رسیدن نیتروژن به میزان حداکثر، مقدار کود دریافتی سالیانه آنها به ترتیب در مقدار 500 و 1000 گرم ثابت خواهد ماند که باید در دو یا سه نوبت یکبار در اوایل بهار و یک تا دو بار در طول فصل رویش درخت داده شود.

میزان مصرف کودهای فسفر و پتاس برحسب نوع گیاه و مقدار این کودها در خاک 50 تا 150 کیلوگرم در سال در هر هکتار است. بدین منظور کودها باید با خاک زیر سایه انداز درخت مخلوط گردند و در صورت امکان آبیاری شوند. عناصر کم مصرف مانند آهن، روی، منیزیم و غیره را تنها باید در صورتی به خاک اضافه کرد که علایم کمبود آنها در باغ دیده شود. برای تعیین مقدار موردنیاز از عناصر یادشده بهترین راه تجزیه و اندازه گیری مقدار عنصر مورد مقایسه آن، با مقدار یک گیاه سالم و با اعداد جداول خاصی است که برای این کار وجود دارد.

کودهای حیوانی دارای ارزش غذایی کمتری هستند و بیشتر به خاطر بهبود خواص فیزیکی خاک و بالا بردن قدرت نگهداری آب مورد استفاده قرار می گیرند. برحسب میزان مواد آلی موجود در خاک مصرف 10 تا 40 تن کود دامی پوسیده در هرسال در هر هکتار باغ توصیه شده است.

عناصر پرنیاز یا ماکرو شامل نیتروژن، فسفر و پتاسیم.

 عناصر کم نیاز، ریزمغذی یا میکرو که در مقادیر کم موردنیاز گیاهان هستند: مانند آهن، مس، منیزیم، منگنز، بر، مولیبدن وغیره.

لازم به ذکر است که علایم کمبود بسیاری از عناصر غذایی در گیاهان مشابه یکدیگر است. تشخیص کمبود این عناصربه تجربه ی فراوان نیاز دارد و حتی در مواردی بدون استفاده از نتایج تجزیه گیاه و خاک امکانپذیر نیست.

ازت:

 این عنصر برای تولید اسیدهای آمینه و پروتئین لازم است و مهمترین عامل رشد محسوب می شود. به عبارتی چون ازت جزء مهمی از مولکول کلروفیل را تشکیل میدهد، بنابراین اولین علایم ظهور کمبود ازت، تغییر رنگ به سبز مایل به زرد و زرد روشن می باشد و حالت رنگ پریدگی کلی در درختان مشهود می شود.

در اواخر رشد رنگ زرد، قرمز و بنفش مایل به قرمز مشاهده می شود که درنتیجه ی تشکیل رنگ آنتوسیانین است. دراثر کمبود ازت برگها کوچک می شوند. ساقه و شاخه ها با زاویه کوچکی نسبت به ساقه اصلی می ایستند.

علاوه براین در اثر کمبود این عنصر لاغرمیشوند و معمولا شاخه های جانبی کمی تشکیل می شود و زردی در برگهای پیر زودتر ظاهر می گردد. جهت رفع کمبود ازت و تأمین مقدار موردنیاز آن باید از کودهای دامی، آلی و همچنین ازته نظیر سولفات آمونیوم گرانوله، آمونیم فسفاتها و سایر کودها استفاده نمود.

فسفر:

 نقش اساسی در سوخت وساز فرایندهای بیولوژیک گیاهی نظیر تولید و کنترل ساختمان آدنوزین دی و تری فسفاتها دارد. بر اثر کمبود فسفر، گیاه شروع به جذب این عنصر از منابع ذخیره کربوهیدرات می کند . درنتیجه ی آن به مرور برگها از سبز به زرد متمایل می شوند و تغییر رنگ می دهند.

رگبرگها نیز که به رنگ بنفش هستند به سبز متمایل به زرد تغییر رنگ می دهند. علاوه بر این از شکل گرفتن جوانه های جانبی جلوگیری میگردد و طعم شیره داخل میوه ترش و گوشت آن نرم می شود. به منظور تأمین منابع موردنیاز فسفات از کودهای دی آمونیوم فسفات و سایر فسفاته ها استفاده میشود.

پتاسیم:

در سرما جذب نمیشود.درصورتیکه گیاهان و درختان میوه خارج از فصل سرد پتاسیم کافی جذب و ذخیره نکرده باشند، دچار سرمازدگی میشوند و در فصول خشک نیز به کم آبی مبتلا خواهند شد. فرایند حیاتی فتوسنتز در گیاهان با استفاده از عنصر پتاسیم زیاد می شود و همچنین از بروز آفات درختی جلوگیری خواهد شد. کمبود پتاسیم باعث بروز علائمی مانند کاهش فواصل میانگره ای، کوتاه شدگی ساقه و شاخه ها میگردد.

همچنین برگهای گیاه به سبز خاکستری تغییر رنگ میدهند و برخی نیز دچار زردی، رنگ پریدگی و سوختگی دور برگی می شوند. این تغییر از حاشیه به داخل برگ نفوذ می کند و با تشکیل نکروز )دانه های قهوه ای) این کمبود تشدید می شود تا جایی که ساقه کاملا خشک گردد. در صورت بروز کمبود پتاسیم بهتر است از کودهای تأمین کننده ی آن نظیرکلروپتاس، سولفات پتاسیم و نیترات پتاسیم استفاده نمود.

کلسیم:

این عنصر نقش مؤثری به عنوان تأمین کننده دیواره سلولی گیاهان از طریق تولید پکتات های کلسیمی ایفا می نماید. با بروز کمبود آن، دیواره سلولی دیگر انعطاف پذیری لازم را ندارد و به تدریج انتهای نوک برگها شروع به جمع شدن می نماید در این صورت بافت برگ شروع به سوختگی میکند و تا حد خشک شدن پیش میرود.

این روند کند است و بافت مرده پس از مدتی مشخص از گیاه جدا میشود و از بین میرود. به این صورت که گیاه دیگر مقاومتی در برابر حمله آفات از خود ندارد و به سرعت بیماری ها بر آن غلبه خواهد کرد. بدین منظور در درمان سریع گیاهان مختلف باید از کود کربنات به همراه سولفات منیزیم استفاده نمود.

منیزیم:

تنها جزء معدنی مولکول کلروفیل است. این عنصر در ساخته شدن روغن در گیاه دخالت دارد و باعث تنظیم جذب فسفر در گیاه می شود.علاوه براین منیزیم در تولید هیدروکربنها و مواد قندی موثر است

این عنصر انتقال دهنده فسفر به دانه ی گیاهان است. از نشانه های کمبود منیزیم در گیاه، زردی بین رگبرگها است .نشانه های کمبود ابتدا در برگهای پر مشاهده می شود و در هنگام کمبود شدید، برگها شروع به ریزش می کنند.

گوگرد :

مهمترین علامت کمبود این عنصر در گیاه رشد ناقص و رنگ پریدگی است. کمبود گوگرد در گیاهان نشانه هایی شبیه به کلروز ناشی از کمبود نیتروژن ایجاد ميکند که مربوط به کمبود پروتئین در گیاه است.

آهن:

 این عنصر در تولید مولکول کلروفیل و همچنین در فعالیتهای انتقال انرژی نقش دارد. آهن یکی ازعناصر ضروری برای رشد نهایی درختان میوه است. در صورت کمبود این عنصر در سلولهای برگ، سبزینه به مقدار کافی تولید نمیشود و برگها رنگ پریده به نظر میرسند.

زردی برگ شکل خاصی از کمبود آهن است که در کشور ما به فراوانی دیده مي شود. به عبارتی کمبود آهن باعث کاهش غلظت کلروفیل می شود. محلولپاشی سولفات آهن برای رفع کلروز به تعداد دو یا چند بار در طول فصل رشد توصیه میشود.

در درختان میوه اولین محلولپاشی چهار هفته پس از گلدهی و سه هفته پس از اولین محلولپاشی است. مقدار مصرف بر اساس توصیه شرکتهای سازنده و دستورالعمل الصاقی روی بسته محصول است.

مس:

کمبود مس در درختان میوه با برگهای انتهایی و ریزش آنها مشخص میشود. از کودهای مهم مس میتوان به سولفات مس اشاره نمود که به دو صورت خاکی و محلولپاشی به کار می رود. بهترین زمان محلولپاشی مس در درختان میوه هنگام متورم شدن جوانه ها در بهار است چون اگر روی میوه ی سیب و گلابی پاشیده شود باعث زنگار آن می شود. کمبود مس بیشتر در خاکهای درشت دانه شنی رخ میدهد که فاقد مواد آلی هستند و با افزایش PH توان ریشه در جهت کشش مواد غذایی به سمت بالا کاهش خواهد یافت.

بور:

این عنصر براي رشد نوک ساقه و ریشه مریستم انتهایی لازم و ضروری است. در فعالیت های حیاتی گیاه نقش دارد و در فرایندهای دیگری نیز اثرگذار است ازجمله تقسیم سلولی بافتها، تشکیل جوانه های برگ و گل، ترمیم بافتهای آوندی، متابولیسم قند و مواد هیدروکربن دار و انتقال آنها، تنظیم مقدار آب و هدایت آن در سلول، انتقال کلسیم در گیاه و تنظیم نسبت کلسیم به پتاسیم در بافتهای گیاهی نقش دارد.

با توجه به اینکه درختان میوه چند ساله هستند و سالهای متوالی از زمین و خاک تغذیه می کنند و رشد و نمو می کنند لذا آزمایش خاک بسیار مهم می باشد. اضافه کردن مواد غذایی در طی دوران رشد هزینه زیادی دارد، لذا برای کاهش این هزینه ها و جلوگیری از وارد شدن استرس و کاهش رشد درختان قبل از کاشت اقدام به انجام آزمایش خاک جهت تعیین کمبود عناصر غذایی می نمایند.

روش علمی این است که از آزمایشگاه های تجزیه خاک برای تعیین میزان مواد غذایی موجود در خاک کمک خواسته شود. آزمایشگاه نیز با مراجعه به محل احداث باغ بر اساس استانداردهای تعریف شده و تخصصی اقدام به تهیه نمونه خاک می کند و بعد از انجام آزمایش نتایج آن را در قالب تعدادی جدول به باغدار ارائه مینماید.

نتایج باید توسط کارشناس تغذیه درختان میوه تفسیر گردند و نتایج آن به صورت کتبی به باغدار ارائه شود. این نتایج باید علاوه بر، تعیین علت ضعف و یا کاهش میزان محصول، توصیه کودی را به طور کامل و واضح مشخص نمایند.

کود دهی منظم برای رشد مطلوب درختان میوه، با درنظر گرفتن میزان عناصر غذایی خاک، pH خاک، بافت و ساختمان خاک، شرایط اقلیمی منطقه و نوع گیاه اجباری است.

رعایت نکات زیر می تواند به این امر کمک نماید.

• قبل از کاشت درختان عملیات تجزیه خاک توسط آزمایشگاه معتبر انجام شود.
• نتایج این آزمایش باید توسط متخصص درختان میوه مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد و توصیه کودی آن به دقت انجام شود.
• در توصیه کودی انجام شده میزان مواد آلی موجود در خاک حتی الامکان تا 5درصد حجم خاک در نظر گرفته شود و میزان کمبود خاک موردنظر از این لحاظ جبران گردد.
• ضمن مشورت با متخصص تغذیه درختان میوه به صورت سالیانه این آزمایشها تکرار گردد و تغییرات لازم در خاک داده شود.
• روش آبیـاری خود را مشخص کنند و تغییر ندهند. در غیـر این صورت توصیه های کودی آن نیز باید تغییـر نماید.
• تولید یک خاک سبک با اضافه کردن سالیانه مواد آلی به خاک
• بهـار و قبـل از اضافه کردن هر نوع کـود بهتریـن زمان برای انجام آزمایشهای خاک

انتخاب بهترین کود برای رشد درخت به، به عوامل مهمی همچون کمبودهای خاک، عناصر مورد نیاز برای رشد به، زمان و روش کود دهی بستگی دارد. بهترین کود برای باغات به باید بتواند علاوه بر اینکه رشد درخت را افزایش می‌دهد، سلامت درخت را هم تضمین کند و محصول خوبی را به باغدار بدهد.

مهمترین کودهایی که در باغ های میوه مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: کودهای معدنی و کودهای آلی.

کودهای آلی:

به دو نوع کودهای آلی حیوانی و کودهای آلی گیاهی تقسیم می شوند. کودهای دامی یکی از مهمترین منابع کودهای آلی برای مصرف در باغ های میوه هستند. به تنهایی برای تقویت باغ کافی نیستند و برای تامین مواد غذایی موردنیاز گیاه باید از کودهای شیمیایی نیز استفاده شود.

کودهای دامی به دو دسته تقسیم می شوند: کودهای سرد و کودهای گرم. گرم یا سرد بودن کودها مربوط به مقدار حرارت حاصل از تجزیه آنها است. کودهای گاوی را سرد و کود گوسفندی را کودهای گرم می نامند.

کودهای دامی:

ساختار خاکها را اصلاح می کنند. این کودها در خاکهای سنگین رسی باعث پوک شدن، بهبود تغذیه خاک و افزایش قدرت نگهداری آب در خاک می شوند. کودهای دامی در خاکهای سبک شنی باعث افزایش چسبندگی ذرات خاک، افزایش قدرت نگهداری آب و جلوگیری از آبشویی عناصر محلول می گردند.

میزان مصرف کود دامی بستگی به نوع خاک و گیاه و همچنین درجه پوسیدگی کود دارد. هرچقدر کود پوسیده تر باشد مقدار مصرف آن کمتر می شود و به نصف مقدار کود تازه می رسد.

همان طور که قبلا گفته شد مقدار کود پوسیده مصرفی جهت باغهای میوه بین 10تا 40تن در هکتار است. کـود دامی را می تـوان به  وسیله کودپـاش در بین ردیفهـا پخش نمود و سپس به وسیله دیسک با خاک مخلـوط کرد.

کودهای حیوانی را نباید بدون پوشش خاکی در هوای آزاد ذخیره کرد، زیرا در اثر تخمیر مقادیر زیادی از خواص آنها از بین خواهد رفت. بهتر است در خاکهای سنگین، کودهای دامی هنگام پاییز با شخم به زمین داده شود.

در اراضی شنی و سنگ لاخی اگر این عمل در اواخر زمستان یا اوایل بهار و بعد از تشکیل میوه ها انجام گیرد، نتیجه بهتری به دست خواهد آمد. کودهای گیاهی از پوسیده و تخمیر شدن باقیمانده ی گیاهان و درختان از قبیل کاه و کلش و برگ ، سرشاخه های درختان یا از کود سبز به دست می آیند. مزیت این کودها در این است که مقادیر قابل توجهی هوموس سیاه تولید می کنند که بر حاصلخیزی خاک می افزایند.

کودهای شیمیایی:

این کودها شامل املاح قابل جذب عناصر اصلی هستند که به صورت طبیعی از معادن استخراج و پس از آماده سازی به مصرف می رسند، یا به طور مصنوعی در کارخانه های تولید کود شیمیایی ساخته می شوند.

کودهای شیمیایی خیلی سریع تر از کودهای آلی به وسیله ی نباتات به مصرف می رسند بنابراین لازم است هر سال نیتروژن یا هرچند سال یک مرتبه فسفر و پتاس به مقادیر متناسب با سن و نوع درخت به خاک افزوده شود.

کودها اعم از آلی و شیمیایی باید زیر چتر سایه انداز درختان بارور به فاصله 0.5 متر از تنه و 0.5 متر بیشتر از حدود چتر درخت داده شوند تا بیشتر ریشه ها بتوانند از آنها بهره مند گردند.

ریختن کود در پای درخت و نزدیک تنه و طوقه ی آن موجب می شود که بیشتر کود به هدر رود و جذب آن به حداقل برسد. از کود سبز می توان قبل از احداث باغ استفاده نمود.

محاسن کود سبز شبیه کود دامی است. با این حال مخارج اضافه کردن کود سبز به خاک بیشتر از کود دامی است. یکی از راه های افزایش ماده آلی خاک، استفاده از کود سبز است.

منظور از کود سبز، شخم زدن گیاه کاشته شده در خاک پس از رشد کافی و بدون برداشت محصول است. مهمترین ویژگیهایی که کود سبز باید داشته باشد، عبارتند از 1- فصل رشد کوتاهی داشته باشند.

2- رشد بالایی داشته باشند و درنتیجه با برگرداندن آن به خاک میزان مواد آلی خاک افزایش یابد.

3- رشد ریشه های آن زیاد باشد و درنتیجه از فرسایش خاک جلوگیری کند.

4- بتواند مواد غذایی را از اعماقی از خاک جذب نماید که گیاهان دیگر نمی توانند از آنها استفاده کنند.

کود هیومیک اسید برای درختان به:

اسید هیومیک یک کود طبیعی است که در طی سالیان دراز از باقی مانده گیاهان و جانوران تشکیل شده و به همین دلیل طرفداران زیادی در بین باغداران دارد. یکی از مهم‌ترین خواص هیومیک اسید برای درختان، افزایش توانایی ریشه‌ها در جذب عناصر معدنی مانند نیتروژن، فسفر و پتاسیم است. هیومیک اسید به‌عنوان یک ماده طبیعی کمک می‌کند تا ریشه‌های درختان بهتر بتوانند مواد مغذی را از خاک جذب کنند.

این مسئله به خصوص برای درختان میوه بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا درختان برای تولید میوه‌های با کیفیت به مقادیر زیادی مواد مغذی نیاز دارند. استفاده از کود هیومیک اسید برای درختان میوه به این گیاهان کمک می‌کند تا به‌طور بهینه‌تری از خاک بهره‌مند شوند و محصولات پربارتری داشته باشند.

زمان‌بندی کوددهی یکی از عوامل کلیدی در موفقیت این فرآیند است. کوددهی در زمان مناسب باعث می‌شود که درختان بتوانند حداکثر بهره‌وری را از مواد مغذی دریافت کنند و در نتیجه، عملکرد بهتری داشته باشند. به هیچ عنوان نهال های تازه کشت شده را در سال اول کود ندهید. چرا که این درختان کوچک و نوپا، ریشه ای حساسی داشته و کوددهی به درختان منجر به سوختگی در ریشه می شود. در نتیجه نه تنها کمکی به نهال نکرده بلکه زمینه را برای از بین رفتن آن فراهم نموده اید.

۱. کوددهی در اوایل بهار

اوایل بهار، زمانی است که درختان از خواب زمستانی بیدار می‌شوند و به مرحله رشد رویشی وارد می‌شوند. این زمان بهترین فرصت برای کوددهی است تا مواد مغذی ضروری را برای رشد جدید در اختیار درخت قرار دهیم.

• مرحله رشد: آغاز رشد رویشی (جوانه‌زنی، تشکیل برگ و شاخه‌های جدید)
• نوع کود: کودهای نیتروژن‌دار (N) مانند کود اوره یا کودهای طبیعی غنی از نیتروژن برای تحریک رشد سریع شاخ و برگ. همچنین، کودهای حاوی فسفر برای تقویت ریشه‌ها مناسب است.

۲. کوددهی در اواسط بهار

در اواسط بهار، درختان وارد مرحله گلدهی می‌شوند و برای تشکیل میوه آماده می‌شوند. این زمان برای کوددهی جهت حمایت از فرایند گلدهی و تشکیل میوه بسیار حیاتی است.

• مرحله رشد: گلدهی و آغاز تشکیل میوه
• نوع کود: کودهای حاوی فسفر (P) و پتاسیم (K) برای تقویت گلدهی و تشکیل میوه. استفاده از کودهای پتاسیمی برای افزایش کیفیت میوه و کودهای حاوی فسفر برای توسعه بهتر ریشه‌ها پیشنهاد می‌شود.

۳. کوددهی در تابستان

تابستان دوره رشد میوه و بلوغ آن است. در این زمان، درختان همچنان به مواد مغذی نیاز دارند تا میوه‌ها رشد کنند و به حداکثر کیفیت برسند. کوددهی مناسب در این مرحله باعث بهبود اندازه و طعم میوه‌ها می‌شود.

• مرحله رشد: رشد میوه و رسیدن آن
• نوع کود: کودهای حاوی پتاسیم (K) برای افزایش اندازه و کیفیت میوه‌ها. کودهایی با مقدار متوسط نیتروژن و فسفر نیز به تعادل رشد کمک می‌کنند. در این دوره، کوددهی سبک و منظم توصیه می‌شود تا درخت تحت استرس قرار نگیرد.

۴. کوددهی در پاییز

پاییز زمانی است که درختان پس از برداشت میوه‌ها وارد مرحله استراحت یا خواب زمستانی می‌شوند. کوددهی در این زمان به درخت کمک می‌کند تا مواد مغذی لازم را برای زمستان ذخیره کند و برای شروع فصل رشد بعدی آماده باشد.

کوددهی در فصل استراحت درخت فراموش نشود. درست است که در پاییز و زمستان درختان به خواب می روند اما فراموش نکنید که اگر برخی از نیازهای درخت در این زمان تامین گردد، هم مقاومت آن نسبت به سرما و بیماری ها بیشتر شده و هم در بهار سریع تر رشد  خود را شروع خواهد کرد. در چنین شرایطی است که ثمره درختان افزایش می یابد. بنابراین بهترین زمان کوددهی به درختان در این دو فصل قبل از غالب شدن جمعیت موجودات مضر است. همزمان با شروع رشد فعال، کوددهی به درختان را انجام دهید.

یکی از دلایل اصلی عدم میوه دهی در اغلب موارد ، گرده افشانی است. این می تواند به دلایل مختلفی داشته باشد که شایع ترین آن عدم فعالیت حشرات است.

علت بعدی که می تواند باعث کم باردهی یا عدم باردهی شود شرایط خاک درختان میوه است که غالبا با شرایط کمبود عناصر غذایی همراه است که برای رفع آن باید کودهی مناسب انجام شود.

مشکل بعدی حمله آفات و بیماری ها است.برخی از حشرات مثل بید زمستانه میتوانند باعث ریزش میوه و گلها شوند. سمپاشی های زمستانه بر روی درختان به عنوان یک روش کنترل بیولوژیک است.

بهترین نوع مبارزه با همه آفات، رعایت تنوع زیستی باغ بدون استفاده سم است با این کار جمعیت آفات به وسیله ی حشرات دیگر کنترل می شود و سمپاشی تنها در زمان اپیدمی شدن آفات باید صورت گیرد.

بسیاری از هرس های با مدیریت درست میتواند یک درخت را تقویت کند. هرس بیش از حد باعث تحریک رشد رویشی گیاه و صرف نظر کردن درخت برای میوه دهی است. کلید هرس در باغبانی این است که شاخه و چوب های بیمار، شاخه های در حال مرگ، یا هر شاخه ای که رو به داخل رشد کرده و بخش های پرتراکمی که در سال گذشته بار نیاوردند کمی خلوت شوند.

کود دادن درختان میوه از نظر تغذیه بسیار شبیه سایر گیاهان است. از میان مواد غذایی اصلی یعنی نیتروژن، فسفر و پتاسیم تا آغاز باروری؛ درختان تنها به نیتروژن اضافی نیاز دارند و مقدار فسفر و پتاسیم موجود در خاک برای تامین نیازهای آنها تا زمان باردهی کافی است، مگر آنکه خاک ازلحاظ این دو عنصر کمبود داشته باشد.

روش‌های مختلفی برای کود دهی به گیاهان وجود دارد، از جمله پخش سطحی، چالکود، محلول‌پاشی، و کودآبیاری. پخش سطحی شامل پراکنده کردن کود بر روی سطح خاک است و معمولاً برای کودهای محلول در آب استفاده می‌شود.

چالکود :

شامل قرار دادن کود در چاله‌هایی در خاک است و برای کودهای جامد مناسب است.

 محلول‌پاشی:

شامل اسپری کردن محلول کود بر روی برگ‌های گیاهان است و برای تامین سریع مواد مغذی مناسب است. کودآبیاری شامل حل کردن کود در آب آبیاری و انتقال مواد مغذی به خاک از طریق آب است.

نتیجه

این را در نظر بگیرید که : کوددهی یک فرایند حساس و نیازمند مدیریت های دقیق است.

• آزمون های منظم خاک در دوره های مختلف رشدی
• انتخاب کود مناسب برای نهال های مختلف
• زمان‌ بندی صحیح کوددهی
• استفاده از تکنولوژی‌ ها و روش های جدید می‌تواند به افزایش بازدهی و حفظ سلامت درختان کمک کند.